Σίγουρα σας έχουν κάνει εντύπωση οι ταμπέλες στις οδούς της Βιέννης. Η φόρμα, το χρώμα και η αναγραφή των ονομάτων πάνω σε αυτές έχουν τη δική τους ιστορία στο χρόνο, κάτι που διαμορφώνει μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα στην πόλη. Στη Βιέννη υπάρχουν περίπου 6790 οδοί, με συνολικό μήκος 2800χλμ, από τα οποία τα 51χλμ είναι εθνικές, 216χλμ είναι κεντρικές οδοί και 54χλμ γέφυρες.

Οι παλιότερες ονομασίες σχετίζονται με τις παλιές αγορές : Hoher Markt – αναφέρεται για πρώτη φορά το 1233 και Neuer Markt το 1234. Τότε για προσανατολισμό χρησίμευαν διάφορα σήματα στα σπίτια και τα ονόματα των ιδιοκτήτων τους. Η παλαιότερη οδός, που έχει πάρει το όνομα της από μια από τις προσωπικότητες που συνείσφεραν στην ανάπτυξη της πόλης, είναι η Neumanngasse στο 4ο δημοτικό διαμέρισμα της Βιέννης. Από το 1797 έχει το όνομα του μεγάλου επιχειρηματία Josef Neumann.

Σήμερα ο μεγαλύτερος αριθμός των οδών είναι με ονόματα μουσικών -300, ακολουθούν οι συγγραφείς, οι ζωγράφοι, οι καλλιτέχνες, οι αρχιτέκτονες, οι επιστήμονες και οι γιατροί. Μερικές από τις ονομασίες υπενθυμίζουν τους πολέμους που η πόλη έπρεπε να κάνει. Με τον καιρό οι οδοί της πρωτεύουσας παίρνουν ονόματα λουλουδιών, ζώων κ.α. Μερικές ονομασίες θυμίζουν και τα παλιά αστικά κέντρα και τις περιοχές γύρω από τη Βιέννη.

Η πρώτη προσπάθεια για τη χρήση ενός συστήματος αρίθμησης των σπιτιών ξεκινάει το 1566 με το Φερδινάνδος Α΄ ως αποτέλεσμα του λεγόμενου Hofquartierspflicht. Από το 1770 για πρώτη φορά στη Βιέννη υπάρχει η αρίθμηση των σπιτιών μέσω του γνωστού Konskriptionsnummer. Το σύστημα αυτό εισήχθη στα χρόνια της αυτοκρατόρισσας Μαρίας Θηρεσίας με σκοπό την απογραφή του πληθυσμού και των ζώων που είχαν όπως και για τη διευκόλυνση εύρεσης στρατιωτών. Τότε  οι αριθμοί χρησιμοποιούνται σύμφωνα με το πότε έχει χτιστεί το σπίτι. Αυτό σημαίνει ότι το σπίτι 108 μπορεί να είναι δίπλα στο σπίτι 167 και μετά να ακολουθείται από το 74. Ήταν πολύ δύσκολο να προσανατολιστεί κανείς εάν έψαχνε κάποιο σπίτι με βάση μιας διεύθυνσης. Το μπέρδεμα έγινε όταν χτίστηκαν πολλά καινούρια κτήρια. Τότε ακολούθησε αλλαγή της αρίθμησης πρώτα το 1795 και μετά το 1821.

Το δεύτερο μισό του 19 αιώνα (1862) ο Μιχαελ Βινκερ εισάγει ένα σύστημα διπλής αρίθμησης των οδών, από το κέντρο προς τα προάστια και με μονούς αριθμούς στην αριστερή πλευρά της οδού και ζυγούς στη δεξιά. Δική του είναι και η ιδέα για τη διαμόρφωση των ταμπελών: οι οδοί που είναι παράλληλες στη Ringstrasse έχουν κυκλικές ταμπέλες, αυτές στο κέντρο της πόλης έχουν ορθογώνιες. Τα ονόματα των ταμπελών στα 9 δημοτικά διαμερίσματα αναγράφονται στις ταμπέλες με διαφορετικά χρώματα. 1ο διαμέρισμα – κόκκινο, 2ο – λιλά, 3ο – πράσινο, 4ο – ροζ, 5ο μαύρο, 6ο – κίτρινο, 7ο – μπλε, 8ο – γκρι, 9ο – καφέ. Αργότερα τα υπόλοιπα διαμερίσματα που προστίθενται έχουν ταμπέλες με κόκκινα γράμματα. Αυτό το σύστημα εφαρμόζεται στις αρχές του ΧΧ αιώνα.

Μετά το 1920, όλες οι ταμπέλες στις οδούς της Βιέννης είναι με κόκκινο περίγραμμα, τα ονόματα των πλατειών αναγράφονται με κόκκινη γοτθική γραφή, ενώ των κεντρικών και μικρότερων οδών με μαύρη γοτθική γραφή. Μετά το 1923 οι ταμπέλες αυτές αντικαταστάθηκαν με ορθογώνιες ταμπέλες που είχαν λευκά γράμματα πάνω σε μπλε φόντο. Μεταξύ 1926 και 1944 σε όλες τις διασταυρώσεις από το 2ο μέχρι το 21ο διαμέρισμα τοποθετούνται ταμπέλες με στρογγυλεμένες γωνίες. Το 1958 όλες οι κεντρικές και παράλληλες οδοί παίρνουν την ίδια μορφή – ορθογώνια ταμπέλα με σκούρο γαλάζιο χρώμα. Σε αυτή με λευκά γράμματα αναγράφεται το νούμερο του διαμερίσματος, το όνομα της οδού και τον αριθμό της.

Η ονομασία των οδών

Ακόμα πριν το Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο οι κάτοικοι της Βιέννης θέλανε να ξέρουνε από ποιον έχουν πάρει το όνομα τους οι οδοί και οι πλατείες της πόλης. Οι δημοτικοί σύμβουλοι αποφάσισαν αυτό να γίνεται με ειδικές ταμπέλες, που να αναγράφεται το όνομα του ιστορικού προσώπου και τα αντίστοιχα συνοπτικά βιογραφικά στοιχεία. Λόγω έλλειψης χρηματικών μέσων αυτή η ιδέα υλοποιείται πολύ αργότερα το 1956. Τότε μέρος της Ringsstrasse παίρνει το όνομα του Karl Renner, του βασικού κρατικού γραμματέα και πρόεδρο της Αυστρίας μεταξύ 1945-1950. Σε αυτόν αναφέρεται η πρώτη τέτοια ταμπέλα στην πόλη. Το 1993, ο δήμαρχος της Βιέννης Χέλμουτ Τσιλκ τοποθετεί στο δεύτερο διαμέρισμα τρεις αναμνηστικές ταμπέλες. Σήμερα είναι πάνω από 400 ταμπέλες σε ολόκληρη τη Βιέννη.

Σύμφωνα με τους αποδεκτούς κανόνες μια οδός μπορεί να πάρει το όνομα ενός ανθρώπου, μόνο αν έχει περάσει 1 χρόνος από το θάνατο του. Η μετανομασία των οδών συμβαίνει μόνο σε περιπτώσεις όταν η ονομασία είναι ακατάλληλη από την ιστορική πλευρά. Η μοναδική μεγάλη αλλαγή μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο γίνεται για να εξαφανιστούν τα ίχνη του Εθνικοσοσιαλισμού. Έτσι η Adlergasse, στο πρώτο διαμέρισμα παίρνει το όνομα Franz-Josef-Kai.