Η Λουκία Αγαπίου είναι γνωστή στην ελληνική  κοινότητα της Βιέννης  και συγκινεί συχνά τα μέλη της με την ωραία φωνή της. Η ιστορία της στην πρωτεύουσα της Αυστρίας ξεκινάει ως φοιτήτρια στο ωδείο της πόλης – Konservatorium der Stadt Wien – όπου σπούδασε κλασικό τραγούδι και κλασική κιθάρα. Από τότε μέχρι σήμερα η Λουκία έχει παραμείνει στη Βιέννη. Αγαπάει τα ταξίδια και μπορείτε να τη συναντήσετε και σε άλλες αυστριακές πόλεις. Η Λουκία συνεργάζεται με Έλληνες και με ξένους καλλιτέχνες. Υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες να τη γνωρίσετε, καθώς ετοιμάζει διάφορες μουσικές εκδηλώσεις όλο το χρόνο, με επόμενη στις 8.10 – „Mujeres, Frauen, γυναίκες“ στο Kulisse  (Rosensteingasse 39, 17o δημοτικό διαμέρισμα Βιέννης).

Ας δούμε τι μας είπε η ίδια για τον εαυτό της και για τη Βιέννη…

Τόπος καταγωγής: Λευκωσία

Στη Βιέννη από:1989

Ζώδιο: Τοξότης

Γλώσσες: ελληνικά, γερμανικά, ουγγρικά

Επάγγελμα: Εκπαιδευτικός, καλλιτέχνης

Αγαπημένη μουσική: κλασική, latin, Jazz, έντεχνη ελληνική

Αγαπημένος τραγουδιστής: Maria Callas, Lara Fabian, Celine Dion, Toše Proeski

Αγαπημένο βιβλίο/συγγραφέας: Ο τελευταίος πειρασμός / Νίκος Καζαντζάκης, Μάρω Βαμβουνάκη

Ασχολίες στον ελεύθερο χρόνο: ακούει μουσική, διαβάζει  λογοτεχνικά βιβλία, μαγειρεύει και αφοσιώνεται σε εργοτεχνίες

Moto: Carpe diem / Τα πάντα ρει

1.Τι είναι σημαντικό στον τομέα εργασίας σου;

Οι περισσότεροι με γνωρίζουν από τις μουσικές εκδηλώσεις μου κι όμως έχω και άλλον έναν ρόλο – παιδαγωγός – ένα επάγγελμα που αγαπώ. Διδάσκω κλασσική κιθάρα σε ένα μουσικό λύκειο της Βιέννης.

Ως παιδαγωγός το πρωτεύον είναι η μεταδοτικότητα στη διδασκαλία και η προσέγγιση των παιδιών στο να κατανοήσουν τις δυσκολίες στο μάθημα και η καθοδήγηση στον τρόπο σκέψης και μελέτης.

Ως μουσικός το πιο σημαντικό  είναι η επικοινωνία με τον κόσμο. Όταν  είμαι στη σκηνή και τραγουδώ  θέλω να έχω την επαφή με τον κόσμο. Πιστεύω ότι αυτό το καταφέρνει ο κάθε καλλιτέχνης εάν  αυτό που κάνει το αγαπά.

Και στα δύο επαγγέλματα, η συνέπεια και η σοβαρότητα  είναι οι δυο βασικές προϋποθέσεις για να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

2.Τι είναι σημαντικό για σένα στις σχέση σου με τον συνάνθρωπό σου;

Σε όλες τις σχέσεις μου, θέλω ειλικρίνεια πάνω από όλα. Δε μου αρέσει καθόλου η προσποίηση …  οτιδήποτε  ψεύτικο… όπως δε μου αρέσουν τα πλαστικά λουλούδια, οι φωτεινές επιγραφές… (γέλια) Γενικά θέλω αληθινούς ανθρώπους γύρω μου. Δε με ενδιαφέρει αν με αγαπούν ή όχι. Με ενδιαφέρει να είναι αυτοί εντάξει μαζί μου.

3.Ποιος/οι άνθρωπος/οι ήταν  το/α πρότυπο/α σου και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην παιδική σου ηλικία;

Ο πατέρας  έπαιξε πιο σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Βέβαια και η μαμά μου ήταν  πολύ σημαντική φιγούρα στην παιδική μου ηλικία. Αυτή ήταν όμως πιο συγκρατημένη και πιο κλειστή στον εαυτό της. Το καλλιτεχνικό ταλέντο μου το έχω πάρει από τον πατέρα μου, ο οποίος έπαιζε βιολί και ήταν αυτοδίδακτος.  Εκ των υστέρων,  βλέπω τώρα ότι  η αυτοπεποίθηση που μου έδωσε μέσα από τη μεγάλη εμπιστοσύνη που μου είχε ήταν το πιο σημαντικό από όλα όσα έκανε. Πάντα θυμάμαι έλεγε «αφήστε την , η Λουκία ξέρει τι κάνει, ξέρει το παιδί» Εγώ πάντα ήξερα τι κάνω και αυτό με ανέβαζε πολύ. Αντλούσα  θάρρος από την ελευθερία και την αγάπη που εισέπραττα. Ο πατέρας μου, δε μου θύμωσε ποτέ, αυτό είναι πολύ παράξενο όμως όντως ήταν έτσι. Ποτέ δε μου είπε «μην κάνεις αυτό μην κάνεις εκείνο». Πιστεύω ότι η σιγουριά ταυτίζεται πολύ με την ελευθερία του ανθρώπου, η αγάπη ταυτίζεται με την εμπιστοσύνη που μπορεί να έχει ο γονιός στο παιδί του. Μόνο αν αφήσεις το παιδί από μόνο του να λειτουργήσει σαν παιδί θα έχεις ένα καλό αποτέλεσμα σαν ενήλικας μετά. Γιατί αν το περιορίσεις και του επιβάλεις τα δικά σου «θέλω» τότε θεωρώ ότι ίσως χάσεις το παιχνίδι.

4.Πότε συνειδητοποίησες το πάθος σου για τη μουσική και πήρες την απόφαση να ασχοληθείς επαγγελματικά με αυτό τον τομέα;

Ήμουν πάρα πολύ μικρή. Το κατάλαβα τα βράδια το χειμώνα στην κουζίνα όταν καθόμασταν όλοι γύρω από το τζάκι και παίζαμε ο καθένας ένα μουσικό όργανο.  Τα μεγαλύτερα μου αδέρφια παίζανε ακορντεόν  και τραμς και ο πατέρας μου βιολί. Ο πατέρας μου με ανέβαζε πάνω στην καρέκλα  ή ακόμα και στο τραπέζι για να  τραγουδήσω.  Τα καλοκαίρια πάλι τραγουδούσαμε στη βεράντα και μάλιστα με ηχεία και  όλο το χωριό  την άλλη μέρα μας απεύθυνε  επαίνους.

Στα 11 μου άρχισα μαθήματα κιθάρας και ίσως τότε να ήταν η στιγμή που άρχισα να καταλαβαίνω πόσο αγαπώ τη μουσική. Τότε τραγούδησα και σε έναν γάμο που είχε περίπου 2000 άτομα. Αισθανόμουν  άνετα   μπροστά σε τόσο κόσμο, γιατί ήμουν με τους δικούς μου. Δεν είχα ποτέ αυτό που λέμε τρακ. Μπορεί λίγο πριν ανέβω στη σκηνή να έχω ένα μικρό χτυποκάρδι αν θα πάνε όλα καλά, όμως μετά αισθάνομαι σαν ψάρι στο νερό, είμαι στο στοιχείο μου.

5.Τι ρόλο  παίζουν  τα κοινωνικά δίκτυα για σένα;

Πολύ μεγάλο γιατί μέσω αυτών ενημερώνεται ο κόσμος για όλες τις εκδηλώσεις που γίνονται είτε δικές μου είτε άλλων καλλιτεχνών. Χωρίς τα κοινωνικά δίκτυα δεν θα υπήρχε τόσο γρήγορη πληροφόρηση και επικοινωνία μεταξύ μας. Πιστεύω π.χ. ότι το φβ μας έχει φέρει πιο κοντά. Είναι καλό, όταν το χρησιμοποιείς σωστά. Κατά τη γνώμη μου  ο κόσμος έχει απελευθερωθεί   και μπορεί να μιλάει πολύ πιο άνετα από ότι στο παρελθόν. Στα κοινωνικά δίκτυα όπως το φβ  συνήθως  γράφεις  κάτι σαν γράμμα χωρίς να σε νοιάζει ποιος είναι ο παραλήπτης. Είναι μια κατάθεση ψυχής, η δική σου μικρή ιστορία  και  έχεις την ευκαιρία να τη μοιραστείς άμεσα με τον κόσμο, όταν εσύ νιώθεις ότι το θέλεις. Ανεβάζεις μια φωτογραφία, μια σκέψη σου, κάτι που σου άρεσε και  μετά  μπορείς να δεις τις αντιδράσεις των ανθρώπων. Το να σε γνωρίζει κάποιος από το συναισθηματικό σου κόσμο και όχι οπωσδήποτε μέσα από τη δουλειά σου ή άλλου είδους σχέσης είναι σίγουρα κάτι πολύ όμορφο .

6.Μπορούν να σε βρούνε οι άνθρωποι στα κοινωνικά δίκτυα;

Ο καθένας μπορεί να με βρει στο facebook με το όνομα μου (Loukia Agapiou). Επίσης υπάρχει η ιστοσελίδα μου  www.agapiou.at όπου μπορεί κανείς να ενημερώνεται για την επικαιρότητα των συναυλιών μου και των εκπαιδευτικών προγραμμάτων που παρέχω.

7.Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια?

Αυτή τη στιγμή δουλεύω πάνω σε ένα καινούριο cd με δικά μου τραγούδια και μουσική. Το όνειρο μου είναι  να το ολοκληρώσω σύντομα. Θα ήθελα επίσης να κάνω όσες περισσότερες συναυλίες γίνεται  ανά τον κόσμο, μα γνωρίσω και άλλους συνθέτες και στιχουργούς, κυρίως Έλληνες με σκοπό τη συνεργασία μαζί τους.

8.Ποια ήταν η πρώτη σου εντύπωση από Βιέννη

Ότι είναι μια πολύ ήσυχη πόλη, αλλά που προσφέρει πολλά. Είναι πολύ όμορφη  με πολλή κουλτούρα και ποιότητα ζωής.

9.Είχες προβλήματα όταν ήρθες εδώ, αντιμετώπισες κάποιες δυσκολίες;

Ελπίζω να μην φανεί τόσο αλαζονικό, αλλά η απάντηση είναι όχι. Δεν αντιμετώπισα καμία δυσκολία γιατί ήρθα έχοντας πολύ καλές βάσεις. Τραγουδούσα στην Κύπρο τότε και στην Λευκωσία λίγο πολύ με ήξερε ο κόσμος. Όταν έφυγα για σπουδές στη Βιέννη το γράψανε στην εφημερίδα. Έτσι  με βρήκαν  κάποια παιδιά που σπούδαζαν εδώ και κανάνε τότε μια ελληνική γιορτή. Με κάλεσαν να συμμετέχω και τραγούδησα για πρώτη φορά στο ρεστοράν  Ρόδος, που ήταν στην Kaiserstrasse και δυστυχώς δεν υπάρχει πια. Από τότε πάντα   τραγουδούσα και έπαιζα κιθάρα σε διάφορες ελληνικές εκδηλώσεις, σιγά σιγά άρχισα να κάνω  και συναυλίες. Παράλληλα πάντα σπούδαζα, όμως δεν μπορώ να πω ότι  είχα ιδιαίτερες  δυσκολίες.

10.Πως σε αντιμετώπισαν οι αυστριακοί?

Πάρα πολύ ζεστά. Το αυστριακό κοινό με αγκάλιασε από την αρχή και πάντα μέσα από το τραγούδι.

Τότε δεν ήταν και πολλοί  οι έλληνες εδώ

Δεν ήταν πολλοί αλλά παρόλα αυτά έρχονταν στις εκδηλώσεις μου και αγάπησαν αυτό που κάνω. Πιστεύω όσο περνάει ο καιρός , τόσο πιο πολλοί γίνονται. Ειδικά  στις τελευταίες μου συναυλίες με τίμησαν με την παρουσία τους πολλοί Έλληνες και Κύπριοι.

 11.Μπορούν  οι Έλληνες μετανάστες να στηρίξουν τη χώρα τους? Βλέπεις κάτι, γίνεται κάποια προσπάθεια;

Στην ουσία όλοι θα μπορούσαμε να συνεισφέρουμε μέσω αυτού που κάνουμε. Εγώ προσπαθώ  όσο μπορώ να προβάλλω την πατρίδα μου και  το ελληνικό στοιχείο. Συμμετέχω σε διάφορες εκδηλώσεις που γίνονται για το σκοπό αυτό, προσφέρω όπου μπορώ και ότι μπορώ. Έχω δώσει πολλές συναυλίες για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

12.Που πρέπει να δώσουν βάση οι Έλληνες γονείς  στη μόρφωση των παιδιών  τους και βοηθαει κατά τη γνώμη σου η ελληνική κοινότητα εδώ, θα μπορούσε να κάνει κάτι ακόμα για τα παιδιά αυτά;

Είναι γεγονός ότι η παιδεία και η μόρφωση των παιδιών είναι απαραίτητη για την καλή αγωγή και το μέλλον τους. Πέρα από το οικογενειακό περιβάλλον, καθοριστικό ρόλο παίζει το σχολείο και η εκκλησία. Δυστυχώς, υπάρχει μεγάλη έλλειψη εκπαιδευτικών και περιορισμένο διδακτικό υλικό. Θα συνιστούσα ένα πιο ποικίλο εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο θα περιέχει διάφορα δημιουργικά μαθήματα όπως το μάθημα της μουσικής, της ζωγραφικής, του θεάτρου κτλ. τα οποία συνδέονται με την ελληνική κουλτούρα και θα δυναμώσουν την σχέση των παιδιών με την ελληνικά ταυτότητα τους.

 Ίσως θα χρειαζόταν να αυξηθούν οι ώρες των απογευματινών μαθημάτων, αλλά θα πρέπει να συμβεί χωρίς να φορτωθεί υπερβολικά το σχολικό πρόγραμμα.

Εμείς που ζούμε  και εργαζόμαστε εδώ μπορούμε να στηρίζουμε οικονομικά το σχολείο. Έτσι θα  βοηθήσουμε τα παιδιά  να πάρουν σωστές βάσεις  και να έχουν μια καλή ελληνική μόρφωση, να γνωρίσουν  τις ρίζες τους, τη  γλώσσα και την ελληνική κουλτούρα.

13.Για σένα τι είναι η ελληνική κουλτούρα;

Πάνω από όλα η γλώσσα μας, η λογοτεχνία, η καλή ελληνική μουσική, να ξέρει ένα Ελληνόπουλο ποιος  είναι ο  Θεοδωράκης, ο Χατζηδάκης, ο Καζαντζάκης, ο Σεφέρης, ο Καβάφης. Με δύο λόγια, να ξέρεις τους σημαντικούς μας  λογοτέχνες, ποιητές, ζωγράφους, γλύπτες, μουσικούς,  συνθέτες – αυτό είναι η κουλτούρα- όπως επίσης σε αυτήν ανήκουν και τα ήθη, τα έθιμα, οι γιορτές μας και η  παράδοση. Όλα αυτά πρέπει να τα κρατάνε οι πιο μεγάλοι πάντα ζωντανά και να τα δίνουν στους μικρότερους, για να τα μάθουν και όταν μεγαλώσουν να τα μεταδώσουν και αυτοί με τη σειρά τους.