Φέτος τα Χριστούγεννα όπως και πέρσι περάσαμε ορισμένοι πολύ χρόνο μαζί…σαν μια μεγάλη οικογένεια…τρέξαμε στο κρύο και στη βροχή…στο φως της μέρας και στο σκοτάδι της νύχτας….Η σημερινή ιστορία είναι η ιστορία των 12 οικογενειών που ξεκίνησαν μια εκδρομή στις 22 Δεκεμβρίου…από Θεσσαλονίκη – 5 μέρες Βιέννη.

Η πρώτη μας συνάντηση ήταν στο αεροδρόμιο όπου μέχρι να βρούμε ο ένας τον άλλον πέρασε αρκετή ώρα…και αφού όλοι ανέβηκαν στο λεωφορείο μας, ξεκίνησε η πρώτη βόλτα.

Βιέννη – η πόλη παραμύθι – για όλους τους τουρίστες!

Η πρώτη μας στάση ήταν στο Δημαρχείο της Βιέννης όπου όλοι είχαν την ευκαιρία να χαρούν λίγο τη χριστουγεννιάτικη αγορά. Προσωπικά, έμεινα με μια από τις οικογένειες και μαζί απολαύσαμε ένα Baumkuchen (Baum:δέντρο,  Kuchen:γλυκό – παραδοσιακό γλυκό εδώ στην Αυστρία)…γίναμε σοκαλατένιες όλες!

Μετά την τακτοποίηση μας στο ξενοδοχείο, κατεβήκαμε στην πόλη και περπατήσαμε από την Όπερα, προς τον Άγιο Στέφανο…κάποιοι δειπνήσανε στους 12 Αποστόλους…άλλοι συνέχισαν τον περίπατο μέχρι Schwedenplatz.

Τη δεύτερη μας μέρα μαζί, επισκεφτήκαμε το μουσείο φυσικής ιστορίας (Naturhistorisches Museum), όπου τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν το ζωικό βασίλειο, διάφορα πετρώματα και ενδιαφέρουσες ιστορίες. Ύστερα, μετά το μεσημεριανό μας στη Mariahilfer Straße, επισκεφτήκαμε το ανάκτορο Schönbrunn. Χαρήκαμε λίγο τους κήπους και τη χριστουγεννιάτικη αγορά και ύστερα η ομάδα ενθουσιάστηκε από την ξενάγηση στο παλάτι. Τα παιδιά με τον ίδιο εξοπλισμό όπως και οι μεγάλοι (ειδικά ακουστικά) ακούγανε με προσοχή τις ιστορίες του ξεναγού μας. Γελάσανε όλοι με τα αστεία ανάμεσα στις βασιλικές ιστορίες και ενθουσιαστήκανε με τους χώρους του παλατιού.

Την ημέρα παραμονής Χριστουγέννων, δυστυχώς ο καιρός, δε μας επέτρεψε να κάνουμε τον περίπατο μας, όπως τον είχαμε σχεδιάσει. Αντί για περίπατο, αποφασίσαμε να βυθιστούμε στη θάλασσα…Στο δρόμο για τον Οίκο της Θάλασσας (Haus des Meeres) τα παιδιά (22 στο σύνολο) τραγούδησαν τα κάλαντα και έλαβαν ένα μικρό δωράκι – Mannerschnitte! H επίσκεψη στον οίκο της θάλασσας τελείωσε με καφέ στον τελευταίο  όροφο με θέα ολόκληρη τη Βιέννη.

Η βροχή είχε σταματήσει και με ορισμένους περπατήσαμε προς τη Mariahilfer Straße. Χωριστήκαμε στο μετρό και η κάθε οικογένεια έκανε τη δική της διαδρομή. Κάποιοι πήγαν για ψώνια, καθώς η μέρα παραμονής Χριστουγέννων ήταν η μόνη μέρα, όπου όλα τα καταστήματα ήταν ανοιχτά μέχρι τις 2μμ.

Το βράδυ δημιουργήσαμε δύο μεγάλες ομάδες και φύγαμε για τα κρασοχώρια της Βιέννης – Neustift am Wald – Schreiberhaus και το Gala στο Ξενοδοχείο Wimberger.

Oι περισσότεροι ήμασταν μαζί στο Schreiberhaus, όπου γευτήκαμε έναν αυστριακό μπουφέ και ακούσαμε τους βιολιστές της βραδιάς. Να σημειωθεί ότι ολόκληρη η ταβέρνα ήταν με Έλληνες τουρίστες, καθώς εκείνη την ημέρα ήταν δύσκολο να βρει κανείς μόνος του κάποιο εστιατόριο να δειπνήσει. Οι αυστριακοί γιορτάζουν οικογενειακά και οι ταβέρνες όπως και άλλες αλυσίδες εστιατορίων ή και καφετέριες – ζαχαροπλαστεία παρέμειναν κλειστά.

Μετά το δείπνο, η βραδιά συνεχίστηκε όχι μόνο στη ταβέρνα αλλά μετά την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο, οι περισσότεροι μείνανε στο μπαρ, σε μια ευχάριστη, ήσυχη ατμόσφαιρα.

Στις 25.12, ξανά το πρωί βραχήκαμε…ύστερα ζεσταθήκαμε λίγο στο Καφε Κλιμτ στην πλατεία – Michaelerplatz, απέναντι από το κτίριο του Adolf Loos και δίπλα στο σύμπλεγμα Hofburg. Εδώ θα έπρεπε να σημειωθεί ότι υπήρχε ουρά από τουρίστες, οι οποίο περίμεναν για έναν καφέ. Η συμπεριφορά του προσωπικού ήταν ιδιαίτερα αγενής. Η αγένεια γενικά σε όλα τα αυστριακά καφέ είναι ένα σύνηθες χαρακτηριστικό εδώ.

Μετά τον καφέ (όπου σχεδόν μας έδιωξαν μερικούς στο τέλος…διότι καθίσαμε παραπάνω από ώρα και κρατήσαμε τα τραπέζια τους….), ακολούθησε ένα παραμύθι στην χώρα του Time Travel – ένα μουσείο εικονικής πραγματικότητας. Η δυσκολία εδώ ήταν, ότι δυστυχώς τα ελληνικά δεν είναι στις γλώσσες που μπορεί να επιλέξει κανείς και έτσι η αφήγηση της ιστορίας του αυστριακού κράτους ήταν λίγο ακατανόητη για ορισμένα από τα παιδιά. Παρόλα αυτά τα περισσότερα βγήκαν από το χώρο δράσης ενθουσιασμένα.

Ύστερα, παρά τον δυνατό αέρα, καταφέραμε να κάνουμε τον περίπατο μας στην πόλη – κάναμε 2-3 μικρές στάσεις – είδαμε και την ελληνική συνοικία. Μετά το μεσημεριανό, κάποιοι επέστρεψαν στο ξενοδοχείο και κάποιοι άλλοι μείνανε στην πόλη για άλλες περιηγήσεις!

Το βράδυ, το πρόγραμμα ήταν ελεύθερο, παρόλα αυτά,  3 οικογένειες, το  περάσανε μαζί μου παρέα στο εστιατόριο Θάλασσα, που ήταν κοντά στο ξενοδοχείο μας.

Την τελευταία μέρα, κάποιοι πήγαν στο πάρκο του Πράτερ, άλλοι στον κέντρο για καφέ ( Demel, Hard Rock κ.α). και όσοι ήταν κουρασμένοι παρέμειναν στο ξενοδοχείο, όπου τους βρήκα όλους το μεσημέρι στις 2 μ.μ.

Είχε έρθει η ώρα της επιστροφής…εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε, ότι όλα τα παιδάκια ήταν γεμάτα ενέργεια, τρέχανε, παίξανε, τραγουδήσανε, μετρήσανε βηματάκια σαν στρατιωτάκια και ορισμένα ήθελαν (έτσι είπαν) να μείνουν λίγο ακόμα στη Βιέννη.

Στο λεωφορείο, πηγαίνοντας στη Βιέννη, ζήτησα από τους γονείς και από τα παιδιά να γράψουν ποια είναι η εντύπωση τους από τη Βιέννη. Στην περίπτωση των παιδιών, απλοποίησα λίγο την άσκηση λέγοντας πως μια ζωγραφισμένη καρδιά σημαίνει ότι η εκδρομή τους άρεσε, ενώ δύο ή παραπάνω καρδιές ότι τους άρεσε πάρα πολύ!

Χάρηκα πολύ, που όλα τα παιδιά συμμετείχαν στην πρόκληση μου, να εκφράσουν μέσω ζωγραφιάς, πως αισθάνθηκαν εδώ στη Βιέννη.

Στο αεροδρόμιο, μετά το Check in, χωρίσαμε…όχι για πάντα…αλλά μέχρι την επόμενη συνάντηση διότι όλοι κάποια στιγμή θα επιστρέψουν για την επόμενη εκδρομή…ίσως αυτή τη φορά καλοκαίρι. 🙂

Μόλις επέστρεψα σπίτι, άνοιξα τα μπλοκ με τις σημειώσεις των γονέων και των παιδιών. Με συγκίνησαν οι καρδιές αλλά και τα όμορφα μηνύματα, που δεν αφορούσαν μόνο τη Βιέννη, αλλά και μένα ως συνοδό τους σε αυτό το ταξίδι. ( Είμαι μέλος του Team του τουριστικού γραφείου Travel Time Βιέννης ,που συνεργάζεται με το τουριστικό γραφείο Ζορπίδης στην Ελλάδα.)

Δεν ξέρω, πόσοι από εσάς που “ταξιδέψαμε μαζί” τις προηγούμενες 5 μέρες, παρακολουθείτε τη σελίδα μου…σε όλους, θα ήθελα να πω το εξής:

Ήταν ένα όμορφο ταξίδι (παρά την κακοκαιρία) και όπως είπε η Κατερίνα….τα ταξίδια και οι αναμνήσεις που τα συνοδεύουν είναι αυτά που μας μένουν!

Πλούσιος για μένα είναι εκείνος, ο οποίος μπορεί να χαρεί κάποιες όμορφες στιγμές με τους αγαπημένους του. Χάρηκα και εγώ πολύ που σας γνώρισα! Είδα για άλλη μια φορά πόσο ανθρώπινοι έχουν παραμείνει οι γονείς στην Ελλάδα…με πόση αγάπη μεγαλώνουν τα παιδιά τους…

Η Βιέννη ως πόλη, έχει σίγουρα πολλά να προσφέρει…εγώ την αγαπώ, όπως ήδη ανέφερα, μόνο το καλοκαίρι..το χειμώνα υποφέρω λιγάκι από την έλλειψη του ήλιου…αλλά αντέχεται…λίγα χρόνια ακόμη….:-) μέχρι και τη δική μου επιστροφή στη Θεσσαλονίκη…

Εδώ λένε τα παιδιά το εξής…2 mal schlafen…3 mal schlafen…το λένε όταν ανυπομονούν κάτι να έρθει…ε λοιπόν…μένει ακόμα 4 mal schlafen* και θα είναι 2019!

Σας εύχομαι ένα δημιουργικό, υγιές και γεμάτο αγάπη νέο Έτος!

Εμείς θα παραμείνουμε μαζί και σύντομα μας περιμένουν και άλλες καινούριες περιπέτειες – συναντήσεις, εκδηλώσεις, περιοδικά, ραδιοφωνικές εκπομπές και πάρτι – όλα μέσα στο 2019!

Χαιρετισμούς από το Floridsdorf της Βιέννης und einen guten Rutsch ins 2019**!

Ρένα

*4 x schlafen – schlafen – κοιμάμαι – σε ελεύθερη μετάφραση – 4 ύπνους 🙂

**einen guten Rutsch ins 2019 – καλό “ γλίστρημα“ στο νέο έτος – καλή χρονιά!

24.12.2018

25.12.2018